Pszczelarstwo

mgr inż. Piotr Nowotnik – urodził się w 1994 roku, od 2008 roku pszczelarz-praktyk, absolwent Wydziału Nauk o Żywności w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Z wykształcenia jest biotechnologiem ze specjalizacją mikrobiologiczną. Obecnie doktorant V edycji programu Doktorat Wdrożeniowy na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu, gdzie pod kierunkiem prof. dr hab. Pawła Chorbińskiego, dr inż. Pawła Migdała i dr inż. Bogusława Górskiego realizuje temat „Opracowanie preparatu synbiotycznego o wysokim potencjale przeciwdrobnoustrojowym do stosowania w profilaktyce względem bakterii Paenibacillus larvae wywołującej zgnilec amerykański w rodzinach pszczelich.” Swoje studia doktoranckie realizuje w dyscyplinie nauk weterynaryjnych. W swojej pracy naukowej specjalizuje się w zagadnieniach związanych z przeciwdrobnoustrojowością, poszukując nowych substancji aktywnych wobec różnych szczepów drobnoustrojów, badając ich wrażliwość na różne komponenty biologiczne.
W latach akademickich zajmował się ekspertyzami możliwości wykorzystania produktów pszczelich jako źródeł substancji o właściwościach przeciwdrobnoustrojowych w Katedrze Biotechnologii, Mikrobiologii i Oceny Żywności SGGW. Zwieńczeniem tych badań była obroniona praca magisterska opisująca wrażliwość patogenów zarówno bakteryjnych jak i grzybicznych na różne ekstrakty etanolowe propolisu. Prowadził również badania laboratoryjne pozwalające wykryć zafałszowania w miodach przy użyciu techniki kalorymetrii skaningowej DSC pod opieką dr hab. Ewy Ostrowskiej-Ligęzy oraz dr hab. Magdaleny Wirkowskiej-Wojdyły. Obecnie krąg zainteresowań naukowych stanowi zjawisko antybiotykooporności, analiza przeciwdrobnoustrojowości oraz badanie metabolitów i funkcjonalności bakterii kwasu mlekowego. Od 2020 roku jest członkiem Pszczelniczego Towarzystwa Naukowego. Kontynuując tradycję rodzinną trwającą od 1978 roku prowadzi nieustannie Pasiekę Michałów, wykorzystując w gospodarce pasiecznej ule Dadanta. Od kilku lat prężnie prowadzi szkolenia pszczelarskie cieszące się wielkim zainteresowaniem i liczną publicznością.

dr n. wet. Anna Gajda – Kierowniczka Katedry Patologii i Diagnostyki Weterynaryjnej oraz Pracowni Chorób Owadów Użytkowych Instytutu Medycyny Weterynaryjnej SGGW w Warszawie. Jest lekarką weterynarii, specjalistką chorób owadów użytkowych i doktorką nauk weterynaryjnych. Jej praca doktorska traktuje o zakażeniu N. ceranae i wirusem choroby czarnych mateczników. Od 16 lat prowadzi badania patogenów pszczół oraz uczy studentów Wydziału Medycyny Weterynaryjnej o chorobach owadów użytkowych. Prowadzi bardzo liczne kursy i szkolenia z zakresu patologii pszczelej dla pszczelarzy oraz lekarzy weterynarii w Polsce i za granicą. Należy do międzynarodowego stowarzyszenia COLOSS (Prevention of honeybee Colony Losses), jest też członkiem zarządu Pszczelniczego Towarzystwa Naukowego oraz członkiem-założycielem Research Network for Sustainable Bee Breeding. Jest współautorką między innymi Narodowej strategii Ochrony Owadów Zapylających, Atlasu Chorób Pszczół, książki No Bees No Life oraz Phylogenetics of Bees jak również autorką Pszczelarskiego Kompendium o Warrozie. Wiedzę z zakresu apipatologii i szeroko pojętego pszczelarstwa poszerzała na licznych stażach i szkoleniach krajowych i zagranicznych w wiodących Europejskich ośrodkach.

dr inż. Adriana Mirecka – dr n. rolniczych, w dyscyplinie zootechnika, specjalista w zakresie hodowli pszczół. Absolwentka Wydziału Biologii i Hodowli Zwierząt Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Doświadczenie zawodowe zdobywała w Pasiece Hodowlanej „Sądecki Bartnik”, jednej z największych i najbardziej uznanych w Polsce.

Od ponad dekady koordynuje programy doskonalenia oraz ochrony zasobów genetycznych dla pszczół rasy kraińskiej w pasiece zawodowej, oraz swojej prywatnej. Współinicjatorka utworzenia rejonu hodowli zachowawczej dla pszczoły kraińskiej linii Dobra. W pracy hodowlanej podkreśla znaczenie genetyki ogólnej i genetyki populacji oraz aspekt higieny i dobrostanu zwierząt. Nauczyciel Kwalifikowanych Kursów Zawodowych w zawodzie pszczelarz i technik pszczelarz, prelegentka i autorka artykułów naukowych oraz popularnonaukowych.

inż. Maciej Kędracki – wieloletni ekspert, praktyk i pasjonat, prowadzi własną pasiekę, której tradycje bartnicze sięgają w rodzinie co najmniej sześciu pokoleń. Kiedy w roku 1897 Jan Kędracki zakupił pierwszy rój, nikt się nie spodziewał, że 120 lat później jego potomkowie nadal będą kontynuowali zapoczątkowane przez niego rzemiosło. Od Jana Kędrackiego pasiekę przejął Stefan Kędracki, który następnie zaszczepił pszczelarstwem swojego syna Tadeusza Kędrackiego. To właśnie Tadeusz założył główną pasiekę, gdzie znajduje się do dziś. Wspólnie z Tadeuszem, pasiekę prowadzili synowie – Jan i Jarosław.

Obecnie rodzinne tradycje podtrzymuje syn Jarosław wraz ze swoim synem Maciejem. Ekologiczne otoczenie Puszczy Jodłowej i brak upraw monokulturowych zapewniają najwyższą jakość oferowanych przez Kędrackich miodów. Wyjątkowa jakość miodów została wielokrotnie doceniona w licznych konkursach, między innymi w konkursie wojewódzkim „Nasze Kulinarne Dziedzictwo – Smaki Regionów” w 2004 roku, gdzie miód nektarowy wielokwiatowy otrzymał I nagrodę, a rok później – w 2005 również I nagrodę otrzymał miód spadziowy ze spadzi iglastej.